جایی برای من

در زبان لاتین اصطلاحی وجود دارد به نام limen که ریشۀ واژۀ liminal یا در آستانه است. این واژه بیشتر در روانشناسی کاربرد دارد اما استفاده‌های زیادی برای معماری و هنر سینما و تصویرسازی نیز دارد. معنای اصلی این مفهوم یعنی موقعیت آستانه‌ای حدِ فاصل "آنچه بود" و آنچه "خواهد بود".ریچارد روهر این موقعیت انتزاعی را اینگونه توصیف می‌کند:Where we are betwixt and between the familiar and the completely unknown. There alone is our old world left behind, while we are not yet sure of the new existence. That's a good space where genuine newest can begin.«جایی که ما در میان و بین آشنا و کاملاً ناشناخته قرار داریم. آنجا تنها چیزی است که از دنیای قدیمی ما باقی مانده است، در حالی که ما هنوز از هستیِ جدید مطمئن نیستیم. آنجا فضای خوبی است که در آن می‌توان تازگی خالصی را آغاز کرد.»احساس در آستانه بودن عموما زمانی اتفاق می‌افتد که فرد در هنگام گذراندن یک تغییر اساسی در زندگی است و کاملاً غرق شده و سردرگم می‌شود. احساسی همچون احساس انسانِ بدوی در مواجهه با جهان ناشناخته، آسیب‌ پذیری و عدم اطمینان که همگی در چنین فضایی تجسد پیدا می‌کند. چنین احساسی یعنی احساس گیجی و سردرگمی، چیزی شبیه به احساس "آشیانۀ خالی" که عموما در میانسالی و با مستقل شدن فرزندان رخ می‌دهد. با این همه درست در این لحظات آشفتگی است که بهترین و پایدارترین دگرگونی‌ها رخ می‌دهد. اما چگونه؟اینجاست که نقش حواس پنجگانه انسان و جایگاه آنها مشخص می‌شود. انسان توسط حواس پنجگانه خود می‌تواند ابعاد مختلفی از شناخت را تجربه کند. در واقع انسان بدوی در مواجهه با احساس در آستانه بودن ناچار بود از حواس پنجگانه خود استفاده کند و آسیب به هر یک از ا جایی برای من...